Promocja świąteczna: zabiegi w dniach 23,27,29,30 grudnia 2024 w obniżonej cenie: 2199zł (2399zł). Szczegóły
Pragniemy zwrócić uwagę, iż niniejsza publikacja powstała już kilka lat temu. Niektóre informacje mogły ulec zmianie. Po najbardziej aktualne dane zapraszamy na główną stronę wazektomia.com
Rak prostaty
W ramach przeglądu literatury przeprowadzono metaanalizę 10 obserwacyjnych badań porównawczych. Analiza ta wykazała, że ryzyko wystąpienia raka prostaty jest zasadniczo jednakowe u mężczyzn po zabiegu wazektomii i u mężczyzn, którzy takiego zabiegu nie przeszli. Ryzyko względne (RR – ang. relative risk) wynosi odpowiednio 1,08, przy 95% przedziale ufności (CI – ang. confidence interval) 0,58–1,73. Badania wykazały brak zależności między czasem, jaki minął od wykonania zabiegu, a wystąpieniem raka prostaty (RR 1,00; 95% CI 0,58–1,73). Przeprowadzono również szereg badań porównawczych przypadków, przy czym większość z nich również nie wykazała zależności między wazektomią a rakiem prostaty. Dwie wykonane wcześniej metaanalizy przeprowadzono na podstawie tych samych badań. Jedno z badań oszacowało ryzyko względne (RR) na 1,22 (95% CI 0,90–1,64) dla badań kohortowych, 1,14 (CI 0,93–1,39) dla badań porównawczych przypadków oraz 1,92 (CI 1,37–2,67) dla badań porównawczych przypadków przeprowadzonych wśród pacjentów hospitalizowanych. Wartości te cechuje jednak wysoka i niewyjaśniona heterogeniczność. Autorzy powyższych metaanaliz doszli do wniosku, że owe różnice statystyczne można objaśnić wysokim ryzykiem błędu selekcji pacjentów do badań klinicznych [Brian i in. 2002: 3110–3115; Lynge i in. 2002: 488; Rohrmann i in. 2005: 1189; Goldacre i in. 2005: 1438].
W 1991 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zasponsorowała spotkanie ekspertów z całego świata w celu oceny dostępnych dowodów dotyczących związku między wazektomią a rakiem prostaty. Eksperci stwierdzili, że nie istnieje bezpośredni związek raka prostaty i raka jąder z przeprowadzonymi zabiegami wazektomii. Wniosek oparto w dużej mierze na podstawie przeglądu wielu badań naukowych.
W trzech regionach Stanów Zjednoczonych przeprowadzono analizę badań, które sugerowały, że grupa mężczyzn, którzy poddali się wazektomii przed 35. r.ż. może mieć nieznacznie zwiększone ryzyko wystąpienia raka prostaty. Jednak wielkość tej podgrupy nie była wystarczająco duża, aby wynik ostatecznie mógł być uznany za prawdziwy. W badaniach tych nie znaleziono żadnego zwiększonego ryzyka u mężczyzn, którzy przeszli wazektomię po 35. r.ż. W 1993 roku znany zespół epidemiologów z Uniwersytetu Harvarda opublikował w „Journal of American Medical Association” (JAMA) wyniki dwóch dużych badań. Jedno z badań dotyczyło grupy retrospektywnej, a drugie grupy tuż po zabiegach. W jednej i drugiej grupie stwierdzono umiarkowanie podwyższone ryzyko wystąpienia raka prostaty. Po 20 latach od czasu wykonania wazektomii narażenie na raka prostaty okazało się zwiększone istotnie statystycznie. Badania te zostały zweryfikowane przez biegłych z kilku profesjonalnych organizacji, jak również opublikowane w czasopiśmie naukowym JAMA. Autorzy artykułu stwierdzili, że informacji tych nie należy ignorować, a dalsze badania powinny być prowadzone [Giovannucci i in. 1993: 913–914; 1993: 708].
Amerykański Narodowy Instytut Zdrowia Dziecka i Rozwoju Człowieka (NICHD – National Institute of Child Health and Human Development) zwołał w 1993 roku posiedzenie, na którym panel ekspertów analizował wstępne wyniki badań naukowych, dokonał analizy ośmiu badań epidemiologicznych, w tym dwóch sprawozdań. Grupa ekspertów stwierdziła, że wzrost wystąpienia ryzyka raka prostaty jest stosunkowo niewielki po przeprowadzonych zabiegach wazektomii. Dlatego procedury wazektomii powinny być w dalszym ciągu zalecane.
Inny autor E. Bernal-Delgado również ocenił ewentualny związek między wystąpieniem raka prostaty a wazektomią. Zweryfikowano 14 prac naukowych (5 badań kohortowych i 9 kliniczno-kontrolnych). Względne ryzyko wahało się od 0,44 (95% przedział ufności [CI] = 0,1–4,0) i 6,70 (95% CI = 2,1–21,6), wg N. Laird i R. DerSimonian szacunek wyniósł 1,23 (95% CI = 1,01–1,49). Ostateczny wniosek był następujący: nie stwierdzono związku przyczynowego pomiędzy wykonaną wazektomią a rakiem prostaty. Osoby, które zostały poddane wazektomii nie są w grupie wysokiego ryzyka rozwoju raka prostaty [Bernal-Delgado i in. 1998: 191–200].
Poza tym, mężczyźni po wazektomii częściej sprawdzają miejsca po wykonanym zabiegu, badają jadra, jak też nauczeni są kontroli PSA (markera prostaty) po 40. r.ż. Stąd też wykrycie nowotworu w tej grupie jest częstsze niż w grupie bez wazektomii, a tym samym i skuteczniejsze wyleczenie w związku z wczesnym wykryciem początku choroby.
